Nc_ROSE OF KING Ep.27

ริมฝีปากร้อนลากไล้กดจูบลงผิวกายขาวเนียนตั้งแต่ซอกคอจรดปลายเท้า ไม่มีพื้นที่ไหนที่มือร้อนผ่าวไม่ได้สัมผัสลงไป บุรุษผมแดงสัมผัสเขาราวกับจะกลืนกินกันให้ได้อย่างไรอย่างนั้น

“อ้ะ...”

คุโรโกะหลุดเสียงร้องเมื่อยอดอกถูกครอบครองโดยริมฝีปากของใครอีกคน สัมผัสแผ่วเบาเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนและดุดันขึ้นตามอารมณ์ของคนทั้งสอง

“ตรงนั้น...ม ไม่ครับ อือ...”

คุโรโกะบิดร่างหนีมือเรียวที่จับตรงกลางกาย เขาสั่นระริกอย่างที่ไม่เคยเป็น ไม่ใช่อาการหวาดกลัวหากแต่เป็นอาการเสียววูบทั่วท้องน้อยต่างหาก

“ขี้อายจังเลยนะ”

นัยน์ตาสีอะความารีนเสหลบหนีดวงเนตรสองสีพราวระยับของคนด้านบน ริมฝีปากก็ขบเข้าหากันอย่างกระอักกระอ่วน และเมื่อมือเรียวขยับขึ้นหลงเขาก็เกือบจะกลั้นเสียงครางไม่ไหว

“อึ่ก...อะ อ๊ะ...”

ร่างบอบบางบิดส่ายไปมาจนผ้าปูเตียงยับย่น เสียงครางที่หลุดเป็นระยะเรียกสายตากระหายอยากจากบุรุษผมแดงได้เป็นอย่างดี คุโรโกะตาลอยคว้าง...ทว่าเมื่อยามใกล้ถึงจุดๆหนึ่ง มือเรียวกลับผละออกห่างเสียอย่างนั้น

“อ...อาคาชิคุง”

เขาหารู้ตัวไม่ว่าตนกำลังทำสีหน้าวอนขอแค่ไหน ร่างทั้งร่างก็สั่นระริกด้วยความเสียวสะท้านที่ไม่ได้รับการปลดปล่อย กลิ่นกุหลาบลอยฟุ้งยิ่งกว่าเดิมเสียจนถ้ามีผู้ใดหลุดหลงเข้ามาในห้องนี้ ย่อมต้องตะครุบร่างบอบบางไว้เป็นแน่

“อ้อนวอนผมสิ”

คุโรโกะเงยหน้าขึ้นสบมองคนบนร่างอย่างฉับพลัน ริมฝีปากร้อนไล้เลียเม็ดทับทิมสีสวยตรงกลางอกเป็นตัวกระตุ้นชั้นดี อาคาชิทำเพียงเคลื่อนตาขึ้นมองเขาอย่างร้ายกาจเท่านั้น ทว่ามือเรียวก็ยังไม่หยุดหยอกล้อกับส่วนกลางกายแม้แต่น้อย

“ไม่ครับ” คุโรโกะเอ่ยด้วยเสียงติดสั่นเล็กน้อยพลางหันหน้าหนีอย่างพยศ ทว่าเขาไม่สามารถพลิกตัวหนีได้ดังใจนึกเนื่องจากบุรุษบนร่างสอดตัวมาอยู่ตรงกลางหว่างขาเสียแล้ว

เรื่องน่าอายเช่นนั้น...ให้ตายก็ไม่มีวันวอนขอครับ!

“อ...อึ่ก”

“งั้นผมจะเลิกเล่นก็แล้วกันนะ”

ฉับพลันนั้นริมฝีปากร้อนผ่าวก็เลื่อนขึ้นมาบดจูบอย่างจาบจ้วง สมองของเขาขาวโพลนไปหมด ความรู้สึกคล้ายโดนบางอย่างสอดผ่านเข้ามาในร่างทำเอาสะท้านเฮือก อาคาชิถอนนิ้วออกมาก่อนจะผละริมฝีปากออกห่างเพื่อยกนิ้วตนเองขึ้นไล้เลียด้วยท่วงท่าน่ามอง

“อ...อ๊ะ” จากนั้นนิ้วร้อนชุ่มน้ำสีใสก็สอดเข้ามาภายในร่างอีกครั้ง ส่วนนั้นตอดรัดสิ่งแปลกปลอมอย่างแนบแน่นจนแววตาของคนด้านบนฉายความกระหายยิ่งกว่าเดิม

หลังจากคุโรโกะรู้สึกคล้ายบางอย่างสอดเข้าออกอยู่อย่างนั้นไม่นานนัก สะโพกของเขาก็ถูกยกขึ้นโดนมีหมอนรองข้างใต้ นิ้วเรียวดุจลำเทียนถอนออกไปอย่างอ้อยอิ่ง จากนั้นบางสิ่งบางอย่างที่ใหญ่กว่าก็ทำท่าจะดุนดันเข้ามาแทน

ขาขาวเนียนถูกอ้ากว้าง รัชทายาทราคุซันยกทั้งสองข้างขึ้นมาพาดบ่าของตนไว้ ริมฝีปากก็พรมจูบตามขาอ่อนด้วยแววตาวาววาบ

“เป็นของผมเท่านั้น...เท็ตสึยะ”

“อ๊ะ...อา! ฮึก...”

ฉับพลันที่ประโยคข้างต้นถูกเอื้อนเอ่ย บางสิ่งซึ่งร้อนผ่าวก็ดุนดันเข้ามาภายในกายจนสะดุ้งไปทั้งร่าง คุโรโกะน้ำตาเล็ดด้วยความเจ็บแบบมหาศาล หยดน้ำสีใสไหลลงตามกรอบหน้าและถูกริมฝีปากร้อนไล้เลียไปจนหมด

คล้ายจะปลอบประโลมก็ไม่ใช่ จะอยากบดขยี้ก็ไม่เชิง

ความอึดอัดปนเจ็บแปลบแล่นพล่านไปทั่วสรรพางค์กาย ร่างบอบบางเคลื่อนไหวขึ้นลงตามแรงกระแทกของคนบนร่าง ฉับพลันนั้นแรงที่ส่งตรงมาก็กระทุ้งเข้ากับจุดๆหนึ่งที่ทำเอาเสียววูบ หยาดเหงื่อจากร่างกำยำซึ่งหยดลงโดนผิวกายของเขานั้นช่างร้อนผ่าว คุโรโกะซุกหน้าลงกับหมอนซ่อนสีหน้าของตนไว้อย่างอับอาย

“อะ...อื้อ อะ...อ้ะ”

“มองผม...เท็ตสึยะ” น้ำเสียงทรงอำนาจกล่าวขึ้น มือเรียวละออกจากการจับสะโพกขึ้นมาเชยคางมนให้หันไปสบตา

คุโรโกะเผลอหันดวงเนตรสั่นระริกมองบุรุษผมแดงตามการควบคุม ไม่รู้ว่าสีหน้าของเขาเป็นเช่นไรอาคาชิจึงก้มลงมาบดจูบอย่างรวดเร็ว ไหนจะแรงกระแทกที่หนักหน่วงขึ้นอีก ยามนี้บุรุษผู้จืดจางรู้สึกราวกับจะขาดใจตาย มันทั้งสุขและทุกข์อย่างน่าประหลาดนัก

เนิ่นนานกว่าของเหลวบางอย่างที่อุ่นวาบจะส่งตรงเข้ามา อ้อมแขนของรัชทายาทราคุซันตระกองกอดร่างบอบบางไว้ด้วยความหวงแหน ดวงเนตรสองสีฉายความหลงใหลอย่างปิดไม่มิด ริมฝีปากร้อนก็กดจูบซ้ำๆจนเรียวปากแดงระเรื่อบวมช้ำไปหมด

“แฮ่ก...หยุดนะครับ อาคาชิคุง”

คุโรโกะเบือนหน้าหนีอย่างไร้เรี่ยวแรงแต่ยังไม่วายถูกพลิกตัวให้นอนคว่ำ ริมฝีปากของคนด้านบนตรงเข้ามาขบกัดผิวเนื้อตามแผ่นหลังอย่างเชื่องช้า ไหนจะบางอย่างที่เริ่มขยายใหญ่ในกายเขาอีก

“หยุดตอนเช้าสินะ ได้สิ...เท็ตสึยะ”

บุรุษผู้จืดจางตาเหลือกพลางดิ้นพล่านในทันที ทว่าไม่นานนักเขาก็โดนสัมผัสโอ้โลมให้คล้อยตามไปจนได้! ให้ตายสิ...คืนนี้เขาคงไม่ได้นอนใช่หรือไม่

กลับไปเม้นท์ให้กำลังใจได้ที่ >>จิ้ม<< ค่ะ