Nc_ชะตารัก Ep.17

 

            "อย่า..ฮึก ไม่"

              ความจริงศักดิ์ศรีผมหมดไปตั้งแต่ตามจีบผู้ชายแล้ว เรื่องนั้นไม่ต้องพูดถึง ผมยอมเป็นฝ่ายรับอยู่แล้ว แต่แค่กับเพลิงนิลเท่านั้น นั่นเป็นความคิดในอดีต..เพราะตอนนี้ผมไม่อยากให้เขากอดผมด้วยความโกรธเลย ต้องเสียครั้งแรกที่ดูไร้ค่าในสายตาของเขาจริง ๆ น่ะหรอ

              ทำยังไงดี ร่างกายผมมันไม่ปฎิเสธ!

              "อา...มะ ไม่ นิล" ผมพยายามไม่ตอบรับ เมื่อเพลิงนิลกระตุ้นความต้องการของผมด้วยการลูบไล้ไปทั่งร่างอย่างหยาบคาย ใบหน้าหล่อเหลาโน้มมาขบกัดซอกคอของผมราวกับจะระบายความกรุ่นโกรธอย่างรุนแรง ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงบริเวณที่เขากัด และรู้สึกถึงของเหลวที่ไหลซึมออกมาจากรอยแผลนั่น

              แต่มันยากมาก...ผมพยายามต่อต้านยา เพลิงนิลผละออกห่างจากผมไป เขามองผมที่บิดตัวเร่าร้อนนิด ๆ แล้วกระตุกยิ้มเย็นตรงมุมปากทั้งที่แววตายังเจือความโกรธแบบปิดไม่มิด

              "ถ้าไม่ งั้นมึงก็อยู่ที่นี่แล้วกัน"

              "ไม่..."

ร่างกายกำลังทรยศ ผมคว้าชายเสื้อเพลิงนิลไว้ หอบหายใจระรัว แล้วกุมแก่นกายตัวเองอีกครั้ง ร่างผมบิดเร่าอยู่บนโขดหินโดยที่ไร้สติอย่างสมบูรณ์

ถ้าต้องพบเจอนรกต่อจากนี้...ผมผิดเองทั้งหมด ผิดเองที่รั้งเขาไว้ 

              "มึงเลือกเองนะ...เบนซิน"

              น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังขึ้นข้างหู ตอกย้ำการกระทำอันโง่เขลาของผม ผมได้ยินเสียงปลดซิบกางเกง แก่นกายของเพลิงนิลผงาดออกมาท้าทายสายตาภายนอก ถึงจะไร้สติ แต่ผมก็อดถอยหลังเพราะหวาดกลัวมันไม่ได้ ใหญ่ขนาดนั้นจะเข้ายังไง แล้วเข้าแบบไหน?

              ยังไม่ทันที่ผมจะคิดไร้สาระจบ เพลิงนิลก็กระชากร่างผมเข้าหาตัว เขาแยกขาทั้งสองข้างของผมออกแล้วกดดันท่อนร้อนเข้ามาในทันที

              "ขอเตือนว่ากูไม่เคยเล้าโลมใคร"

              "อ๊า...! เจ็บ อึก เจ็บ...นิล" 

แค่ส่วนหัวที่เข้ามาก็ทำให้ผมสะดุ้งกรีดร้องเสียงสั่น  สีหน้าเพลิงนิลยังไม่เปลี่ยนไปเลยในสายตาของผม ผมเจ็บจนต้องจิกมือตัวเองแน่น นี่หรอเซ็กส์? ทำไมใคร ๆ ก็ชอบมัน ทั้งที่มันทรมานเจียนตายขนาดนี้

              ไม่มีการเล้าโลมจริง ๆ อย่างที่ผู้ชายใจร้ายกล่าว เขาปล่อยให้ผมดิ้นพล่านแล้วกระแทกตัวเองเข้ามาจนสุด ตัวผมกระตุกตามพร้อมความเจ็บจี๊ดแล่นขึ้นสมอง

              "ฮึก อ...อ๊ะ เจ็บนะ อึก!"

              ผมรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่คับแน่นอยู่ในร่องก้น พร้อมของเหลวอุ่นๆที่ไหลออกมาตามเรียวขา แววตาของเพลิงนิลกระตุกวูบหนึ่งเมื่อมองมัน กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง แต่แล้วเขาก็กระชากสติของผมอีกครั้งด้วยการเริ่มขยับตัวอย่างรุนแรง

              "จ...ใจร้าย อ๊า! นิล...ใจร้าย"

น้ำตาผมอาบแก้ม คำพูดตัดเพ้อต่อว่าสลับกับเสียงครางไม่ได้ทำให้เพลิงนิลหยุดการกระทำป่าเถื่อนนี้ลง เขาแสยะยิ้มเย็นรับคำพูดของผมพลางใช้มือแยกขาผมให้กว้างกว่าเดิม ความเจ็บรุมเร้าทุกครั้งที่ร่างสูงกระแทกตัวเน้น ๆ เข้าใส่ แต่ฤทธิ์ยาก็ค่อย ๆ หลอมมันกลายเป็นความเสียวซ่านแบบที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน

              "อึก..อา"

ผมสะดุ้งเมื่อเพลิงนิลกระแทกตัวเข้าไปโดนจุด ๆ หนึ่งทำให้ผมผวาเฮือกแล้วตวัดแขนโอบแผ่นหลังของเขาอย่างลืมตัว

              "หึ...ตรงนี้หรอ" เพลิงนิลกระแทกย้ำตรงนั้นซ้ำ ๆ ทำให้ผมเสียวแทบขาดใจตาย มันทั้งเสียวทั้งเจ็บจนผมอธิบายไม่ถูก

              ผมเผลอจิกแผ่นหลังของเพลิงนิลอย่างลืมตัว แรงกระแทกกระทั้นส่งเข้ามาในร่างของผมไม่มีตกหล่นเลย แถมมันยังเน้นย้ำแรงขึ้นเรื่อย ๆ 

              "อะ อ๊า อะ อะ อา" 

ตัวผมโยกไหวไปตามแนวโขดหิน ขาทั้งสองก็เกี่ยวสะโพกเพลิงนิลไว้แน่น ใบหน้าของเขาโน้มมาดูดดึงยอดอกสีชมพูชูชันล่อสายตา จนทำให้ร่างทั้งร่างสั่นสะท้าน

              "อ๊า เจ็บ...ยะ อย่า มันเสียว" 

ผมหลุดครางลั่น พร้อม ๆ กับร่างกายที่สั่นระริก เสียวทั้งข้างบนและข้างล่าง จนต้องยกมือขึ้นมากอบกุมแก่นกายตัวเองแล้วรูดขึ้นลงแรง ๆ

              ผมปลดปล่อยนับครั้งไม่ถ้วน เพลิงนิลหลุดครางในลำคอเป็นระยะ เขากระแทกตัวเร็วขึ้นจนผมต้องผลักหน้าท้องแกร่งเอาไว้ แม้มันจะไม่ช่วยลดแรงกระแทกจากร่างสูงเลยก็ตาม

              "อา..อึก ลึก ลึกไป อ๊า!" ทันทีที่ผมพูดจบ แก่นกายของเพลิงนิลก็ถอนออกเกือบสุดแล้วกระแทกเข้ามาย้ำ ๆ ติด ๆ กันหลายครั้ง ผมดิ้นพล่านเป็นปลาขาดน้ำ น้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บปวดปนสุขสม 

              เพลิงนิลทิ้งตัวกระแทกเข้ามาเต็มแรงก่อนที่ของเหลวอุ่น ๆ จะพุ่งวาบเข้ามาในช่องท้องของผม แก่นกายของเขากระตุกภายในช่องทางด้านหลัง มันทำให้ร่างผมสั่นระริกตาม ผมปลดปล่อยพร้อมเขาครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับ 

              "แฮ่ก..."

ผมหอบหายใจอย่างหนัก มองสบตากับเพลิงนิลอย่างตัดพ้อ ร่างสูงมองตอบผมกลับมาด้วยแววตาที่ผมไม่สามารถอธิบายได้ แต่ความกรุ่นโกรธยังไม่เจือจางลง ผมลืมไปแล้วว่าเขาโกรธเรื่องอะไร และตอนนี้สติผมก็ดับวูบลงด้วยความอ่อนเพลีย

              "ถ้ามึงยังคิดจะไปร่านกับใครอีก กูจะทำยิ่งกว่านี้" นั่นคือเสียงกระซิบสุดท้ายที่ผมได้ยิน