Nc_ชะตารัก Ep.22

 

"เขาน่ะตัวจริง แล้วผมมันตัวอะไร"

              ร่างของเพลิงนิลที่กักผมไว้ใต้ร่างชะงักวูบหนึ่ง ผมถามเขาเสียงแผ่วเบารอคำตอบ มองสบตาสีรัตติกาลแล้วจิกมือที่ถูกคล้องกุญแจกับผ้าปูเตียงแน่น

              เพลิงนิลไม่ตอบ แววตาเขาเฉยชาแทบจะไร้ความรู้สึก

              เขาโน้มตัวลงมาประกบจูบที่ริมฝีปาก ลิ้นร้อนไล้เลียคาบเลือดจากการกัดริมฝีปากของผมออกจนหมด ผมเม้มปากแน่นไม่ให้เขาเอาลิ้นเข้ามาได้ง่าย ๆ เรียวขาผมวูบโหวง...กางเกงขาสั้นถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่อาจทราบได้ และอาจรวมถึงชั้นในด้วย  มือหนาบีบเค้นที่ก้อนเนื้อกลมกลึงด้านหลังทำให้ผมเผลอร้องครางแผ่ว

              เพราะอยาก...งั้นหรือ ถึงทำแบบนี้

              ถึงจะรู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด แต่ผมเหมือนกำลังตกลงไปในหลุมดำ ร่างกายผมปฏิเสธสัมผัสจากเขาไม่ได้ พยายามแล้วแต่ทุกครั้งสมองมักขาวโพลนทุกที

อาจเป็นเพราะคำว่า ‘รัก’ เพียงคำเดียว

              "อา..."    

ลิ้นร้อนฉวยโอกาสตอนที่ผมเผลอครวญคราง สอดเข้ามาพัวพันกับลิ้นของผม ผมหลับตาลง ไม่อยากมองหน้า ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น

              เพลิงนิลถอนริมฝีปาก เขากระตุกผ้าเช็ดตัวที่ปกปิดท่อนล่างอยู่ออก แล้วเหวี่ยงมันไปข้างเตียง ผมลืมตาขึ้นนิด ๆ มองเขาด้วยสีหน้าเรียบสนิท ผมกำลังแสร้งทำเป็นไม่เห็นว่าเขามีตัวตน กำลังพยายามให้ตัวเองเป็นเหมือนขอนไม้นิ่ง ๆ

              "อ๊ะ...อึก"

ผมเผลอครางออกมาวูบหนึ่ง เพลิงนิลขบเม้มผิวขาวผ่องตั้งแต่ลำคอ ลงไปจนถึงยอดอกสีชมพูอ่อน  ผมพยายามหนีบขาเข้าหากัน แต่ร่างกำยำกลับแทรกตัวมาตรงกลางระหว่างขาทั้งสอง จนไม่สามารถหุบลงได้

              "อ..อ๊า...!"

ผมจิกมือกับผ้าปูเตียงแน่น เมื่อริมฝีปากร้อนครอบลงบนยอดอกของผมพร้อม ๆ กับมือทั้งสองของเขาที่จับขาผมให้ตั้งฉากกับเตียง แล้วยันออกจากกันจนเข่าทั้งสองแบแนบสนิทไปกับผ้าปูเตียง

              "อ...อืม อึก!"

เพลิงนิลใช้ลิ้นตวัดดูดดึงยอดอกของผม เขาเม้มมันด้วยริมฝีปากเต็มแรง ก่อนที่ไรฟันจะขบยอดอกสีหวานเบา ๆ ผมสั่นสะท้านไปทั้งร่างอย่างฉับพลัน สมองขาวโพลนจนเผลอแอ่นอกขึ้นสูงให้เขาเชยชมได้ง่าย ๆ

              ฮึก..ไหนบอกว่าเล้าโลมไม่เป็น แล้วนี่มันอะไร!

              ร่างของอีกฝ่ายบดเบียดตัวเข้าหา กลิ่นสบู่อ่อน ๆ จากผิวเนื้อแทบทำให้สติผมหลุดลอย ตอนนี้ผมลืมความรู้สึกนึกคิดของตัวเองไปหมดแล้ว ประสาทสัมผัสของผมรับรู้แค่แท่งร้อนของเพลิงนิลถูไถอยู่ตรงต้นขาด้านใน ผิวของเขาเย็นชื้น อาจเพราะพึ่งอาบน้ำมา

              ผมกำลังถูกฟีโรโมนของเขามอมเมา!

              ดวงตาผมเริ่มพร่าเบลอ เบนซินน้อยผงกหัวขึ้นเมื่อถูกปลุกอารมณ์ เพลิงนิลเลื่อนมือไปกุมมันไว้แล้วรูดขึ้นลงเต็มแรง ผมผวาเฮือกได้แต่บิดตัวเร่า ๆ ใต้ร่างของเขา

              "ยะ อะ อ๊า!"

ผมครวญครางไม่เป็นภาษา เพลิงนิลเร่งมือเร็วขึ้น พร้อม ๆ กับใบหน้าหล่อเหลาที่ก้มลงมาครอบครองยอดอกผมอีกครั้ง ทั้งดูดดึงและขบเม้นรุนแรงจนผมแทบคลั่ง

              โดนทั้งล่างทั้งบนแบบนี้ ผมก็ปลดปล่อยในเวลาต่อมาไม่นาน หอบสะท้านราวกับเพิ่งออกกำลังกายมาหมาด ๆ ทุกอย่างดูเป็นภาพเบลอ รู้สึกแค่เพลิงนิลเอาน้ำขุ่นข้นของผมไปลูบแท่งร้อนของเขา ขาข้างหนึ่งถูกจับยกพาดบ่ากว้าง ก่อนที่แท่งร้อนจะสอดดันเข้ามาในช่องทางด้านหลังแบบไม่ทันให้ได้ตั้งตัว

              "อึก...เจ็บ"

สติผมกลับมาทันที น้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บเพราะตอนนี้ไม่มียาเหมือนวันนั้น เจ็บร้าวเสียจนรู้สึกสะท้านไปตามแนวกระดูกสันหลัง ร่างผมเกร็งจนตัวสั่นระริก มือก็ดึงผ้าปูที่นอนแทบจะขาดออกมา

              ความโกรธปนใจเสียเริ่มประเดประดังเข้าหา ผมมองเพลิงนิลด้วยสายตาเจ็บปวด เขาดันแท่งร้อนเข้ามาได้แค่ครึ่งเดียว เพราะร่างกายผมไม่ยอมรับเท่าตอนครั้งแรกที่โดนยา เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ เริ่มผุดขึ้นมาไม่ขาดสาย

              นัยน์ตาสีรัตติกาลไม่ฉายประกายใด ๆ นอกจากความว่างเปล่า

              "เบนเป็นแค่ของเล่นใช่ไหม ท...ทำไมต้องทำกับเบนแบบนี้ ฮึก"

              ทั้งเจ็บกายและเจ็บใจจนอยากสะอื้นไห้ออกมาเงียบ ๆ แต่ผมกลั้นมันไว้ จะไม่ร้องไห้อีกเป็นครั้งที่สอง ผมจ้องมองดวงตาไร้แววนั่นอย่างไม่รู้จะต่อว่าอะไรให้สมกับความเจ็บที่เขายัดเยียดให้ผมดี

              "ไม่ใช่ของเล่น..."

ผมเผลอชะงัก และเผลอผ่อนการเกร็งตัวหลังจากได้ยินประโยคนั้น ทั้ง ๆ ที่เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนเดิม แต่ทำไมใจผมถึงได้สั่นขนาดนี้

              "อึก!"

ผมผวาอีกครั้งเมื่อเพลิงนิลไม่ทันให้ผมได้คิดอะไรนาน เขาดันตัวเข้ามาจนสุดความยาว ไม่น่าไปเผลอคลายการเกร็งตัวเลย เพราะประโยคเมื่อกี้แท้ ๆ !

              เพลิงนิลปลดกุญแจมือออกจากข้อมือผม เขาเริ่มขยับตัวเข้าออกอย่างเชื่องช้าและเร่าร้อนขึ้นเรื่อย ๆ เสียจนทำให้ผมดิ้นพล่านด้วยความรู้สึกบางอย่าง ร่างกำยำกระแทกกระทั้นแรงขึ้นจนแก่นกายไปโดนจุดที่ทำให้ผมสะดุ้งสุดตัว

              "อ๊า...!" ผมโอบขารอบเอวสอบแน่น มือทั้งสองข้างก็ยึดแผ่นหลังแกร่งเป็นที่ระบายความเสียวนี้ เพลิงนิลกระตุกยิ้มเย็นวูบหนึ่ง ก่อนที่เขาจะกระแทกลงมาไม่ยั้งแรง ร่างผมไถลตัวไปตามแรงส่งของเขา

              "อือ อะ อะ อ๊า!"

ผมครางแบบไม่ได้ศัพท์ ทุกครั้งที่แท่งร้อนกระแทกเข้ามาจนสุดความยาวส่งผลให้รู้สึกเจ็บปนเสียวจนแทบขาดใจ เพลิงนิลชะงักก่อนจะจับผมหมุนตัวนอนคว่ำแนบหน้าไปกับผ้าปูเตียง โดยที่ส่วนกลางกายของเขาไม่ได้ถอนออกไปจากช่องทางด้านหลังแม้แต่น้อย

              กระทั่งตอนหมุนยังทำให้เสียวได้ ผมนี่ไม่รู้จะพูดอะไรดีแล้ว เพลิงนิลยกสะโพกกลมมนขึ้นสูง ก่อนจะถอนออกเล็กน้อยแล้วกระแทกเข้ามาหนัก ๆ

              "ลึก...ลึกไปแล้ว ยะ อะ อื๊อ..." ห้ามไม่ทันแล้ว

              แผงอกแน่นทว่าอุ่นร้อนโน้มมาแนบชิดติดแผ่นหลังของผม แก้มก้นกลมกลึงกับหน้าขาซึ่งอุดมไปด้วยกล้ามเนื้อกระทบกันจนเกิดเสียงหยาบโลนทั่วห้อง ผมก้มหน้าซุกหมอนพลางกรีดร้องสุดเสียง

              "อา...อ๊ะ อ๊า!" ริมฝีปากร้อนไล่ขบเม้มทั่วแนวไหล่เล็ก ผิวขาวผ่องขึ้นรอยชัดเจนเพียงแค่ริมฝีปากของเขาลากผ่าน เพลิงนิลขบกัดหลังคอผม มือทั้งสองก็กอดเอวบางแนบไปกับร่างของเขาแน่นเสียจนไม่เหลือช่องว่าง ท่อนล่างระดมกระแทกกระทั้นเข้าใส่ผมแบบแรงดีไม่มีตก

              ผมปลดปล่อยไปแล้วสองครั้ง รู้สึกเหนื่อยจนต้องเหลือบตามองทางด้านหลังเบา ๆ ความคิดตอนนี้คือ อึดเกินไปหรือเปล่าวะ!

              "อืม..."

              เพลิงนิลกระแทกตัวเข้ามาจนสุดและลึกกว่าทุกครั้ง เขาครางในลำคอขณะที่ผมดิ้นพล่านเมื่อรู้สึกได้ถึงของเหลวอุ่น ๆ ซึ่งฉีดพ่นเข้ามาในร่าง มันมากมายซะจนไหลย้อนออกมาเปียกเลอะเตียงนอน

              ผมนอนนิ่งไม่ไหวติง หอบหนักเหมือนไปวิ่งมาราธอนมาสักสิบรอบ เพลิงนิลยังไม่ลุกออกไปจากตัวผม และยังคงคาแก่นกายไว้อย่างนั้น

              "ออกไปนะ"

              ผมส่งเสียงแหบพร่าพลางพยายามพลิกตัวดันเขาออก แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อลิ้นร้อนชอนไชข้างใบหูรวมทั้งแท่งร้อนที่เริ่มขยับขยายในช่องทางด้านหลังอีกครั้ง ผมเอี้ยวตัวไปมองหน้าเพลิงนิลอย่างหวาด ๆ ดวงตาของเขายังคงเรียบสนิทเช่นเคย แต่ประกายตาแปลก ๆ ในนั้นทำเอาผมรู้สึกวูบวาบขึ้นมา

              "ม...ไม่ ไม่ไหวแล้ว อือ"

ตามนั้นเลยครับ ไม่มีการฟังเสียง พวกแม่งกระแทกเข้ามาซะจุกเลย ที่พูดว่าไม่ไหวแล้วคือให้หยุด! หรือเพลิงนิลจะคิดว่าผมไม่ไหวแล้วอยาก...อีกรอบ? คืนนี้ผมจะรอดถึงเช้าไหม ให้ทาย

Nc_ชะตารัก Ep.17

 

            "อย่า..ฮึก ไม่"

              ความจริงศักดิ์ศรีผมหมดไปตั้งแต่ตามจีบผู้ชายแล้ว เรื่องนั้นไม่ต้องพูดถึง ผมยอมเป็นฝ่ายรับอยู่แล้ว แต่แค่กับเพลิงนิลเท่านั้น นั่นเป็นความคิดในอดีต..เพราะตอนนี้ผมไม่อยากให้เขากอดผมด้วยความโกรธเลย ต้องเสียครั้งแรกที่ดูไร้ค่าในสายตาของเขาจริง ๆ น่ะหรอ

              ทำยังไงดี ร่างกายผมมันไม่ปฎิเสธ!

              "อา...มะ ไม่ นิล" ผมพยายามไม่ตอบรับ เมื่อเพลิงนิลกระตุ้นความต้องการของผมด้วยการลูบไล้ไปทั่งร่างอย่างหยาบคาย ใบหน้าหล่อเหลาโน้มมาขบกัดซอกคอของผมราวกับจะระบายความกรุ่นโกรธอย่างรุนแรง ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงบริเวณที่เขากัด และรู้สึกถึงของเหลวที่ไหลซึมออกมาจากรอยแผลนั่น

              แต่มันยากมาก...ผมพยายามต่อต้านยา เพลิงนิลผละออกห่างจากผมไป เขามองผมที่บิดตัวเร่าร้อนนิด ๆ แล้วกระตุกยิ้มเย็นตรงมุมปากทั้งที่แววตายังเจือความโกรธแบบปิดไม่มิด

              "ถ้าไม่ งั้นมึงก็อยู่ที่นี่แล้วกัน"

              "ไม่..."

ร่างกายกำลังทรยศ ผมคว้าชายเสื้อเพลิงนิลไว้ หอบหายใจระรัว แล้วกุมแก่นกายตัวเองอีกครั้ง ร่างผมบิดเร่าอยู่บนโขดหินโดยที่ไร้สติอย่างสมบูรณ์

ถ้าต้องพบเจอนรกต่อจากนี้...ผมผิดเองทั้งหมด ผิดเองที่รั้งเขาไว้ 

              "มึงเลือกเองนะ...เบนซิน"

              น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังขึ้นข้างหู ตอกย้ำการกระทำอันโง่เขลาของผม ผมได้ยินเสียงปลดซิบกางเกง แก่นกายของเพลิงนิลผงาดออกมาท้าทายสายตาภายนอก ถึงจะไร้สติ แต่ผมก็อดถอยหลังเพราะหวาดกลัวมันไม่ได้ ใหญ่ขนาดนั้นจะเข้ายังไง แล้วเข้าแบบไหน?

              ยังไม่ทันที่ผมจะคิดไร้สาระจบ เพลิงนิลก็กระชากร่างผมเข้าหาตัว เขาแยกขาทั้งสองข้างของผมออกแล้วกดดันท่อนร้อนเข้ามาในทันที

              "ขอเตือนว่ากูไม่เคยเล้าโลมใคร"

              "อ๊า...! เจ็บ อึก เจ็บ...นิล" 

แค่ส่วนหัวที่เข้ามาก็ทำให้ผมสะดุ้งกรีดร้องเสียงสั่น  สีหน้าเพลิงนิลยังไม่เปลี่ยนไปเลยในสายตาของผม ผมเจ็บจนต้องจิกมือตัวเองแน่น นี่หรอเซ็กส์? ทำไมใคร ๆ ก็ชอบมัน ทั้งที่มันทรมานเจียนตายขนาดนี้

              ไม่มีการเล้าโลมจริง ๆ อย่างที่ผู้ชายใจร้ายกล่าว เขาปล่อยให้ผมดิ้นพล่านแล้วกระแทกตัวเองเข้ามาจนสุด ตัวผมกระตุกตามพร้อมความเจ็บจี๊ดแล่นขึ้นสมอง

              "ฮึก อ...อ๊ะ เจ็บนะ อึก!"

              ผมรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่คับแน่นอยู่ในร่องก้น พร้อมของเหลวอุ่นๆที่ไหลออกมาตามเรียวขา แววตาของเพลิงนิลกระตุกวูบหนึ่งเมื่อมองมัน กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง แต่แล้วเขาก็กระชากสติของผมอีกครั้งด้วยการเริ่มขยับตัวอย่างรุนแรง

              "จ...ใจร้าย อ๊า! นิล...ใจร้าย"

น้ำตาผมอาบแก้ม คำพูดตัดเพ้อต่อว่าสลับกับเสียงครางไม่ได้ทำให้เพลิงนิลหยุดการกระทำป่าเถื่อนนี้ลง เขาแสยะยิ้มเย็นรับคำพูดของผมพลางใช้มือแยกขาผมให้กว้างกว่าเดิม ความเจ็บรุมเร้าทุกครั้งที่ร่างสูงกระแทกตัวเน้น ๆ เข้าใส่ แต่ฤทธิ์ยาก็ค่อย ๆ หลอมมันกลายเป็นความเสียวซ่านแบบที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน

              "อึก..อา"

ผมสะดุ้งเมื่อเพลิงนิลกระแทกตัวเข้าไปโดนจุด ๆ หนึ่งทำให้ผมผวาเฮือกแล้วตวัดแขนโอบแผ่นหลังของเขาอย่างลืมตัว

              "หึ...ตรงนี้หรอ" เพลิงนิลกระแทกย้ำตรงนั้นซ้ำ ๆ ทำให้ผมเสียวแทบขาดใจตาย มันทั้งเสียวทั้งเจ็บจนผมอธิบายไม่ถูก

              ผมเผลอจิกแผ่นหลังของเพลิงนิลอย่างลืมตัว แรงกระแทกกระทั้นส่งเข้ามาในร่างของผมไม่มีตกหล่นเลย แถมมันยังเน้นย้ำแรงขึ้นเรื่อย ๆ 

              "อะ อ๊า อะ อะ อา" 

ตัวผมโยกไหวไปตามแนวโขดหิน ขาทั้งสองก็เกี่ยวสะโพกเพลิงนิลไว้แน่น ใบหน้าของเขาโน้มมาดูดดึงยอดอกสีชมพูชูชันล่อสายตา จนทำให้ร่างทั้งร่างสั่นสะท้าน

              "อ๊า เจ็บ...ยะ อย่า มันเสียว" 

ผมหลุดครางลั่น พร้อม ๆ กับร่างกายที่สั่นระริก เสียวทั้งข้างบนและข้างล่าง จนต้องยกมือขึ้นมากอบกุมแก่นกายตัวเองแล้วรูดขึ้นลงแรง ๆ

              ผมปลดปล่อยนับครั้งไม่ถ้วน เพลิงนิลหลุดครางในลำคอเป็นระยะ เขากระแทกตัวเร็วขึ้นจนผมต้องผลักหน้าท้องแกร่งเอาไว้ แม้มันจะไม่ช่วยลดแรงกระแทกจากร่างสูงเลยก็ตาม

              "อา..อึก ลึก ลึกไป อ๊า!" ทันทีที่ผมพูดจบ แก่นกายของเพลิงนิลก็ถอนออกเกือบสุดแล้วกระแทกเข้ามาย้ำ ๆ ติด ๆ กันหลายครั้ง ผมดิ้นพล่านเป็นปลาขาดน้ำ น้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บปวดปนสุขสม 

              เพลิงนิลทิ้งตัวกระแทกเข้ามาเต็มแรงก่อนที่ของเหลวอุ่น ๆ จะพุ่งวาบเข้ามาในช่องท้องของผม แก่นกายของเขากระตุกภายในช่องทางด้านหลัง มันทำให้ร่างผมสั่นระริกตาม ผมปลดปล่อยพร้อมเขาครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับ 

              "แฮ่ก..."

ผมหอบหายใจอย่างหนัก มองสบตากับเพลิงนิลอย่างตัดพ้อ ร่างสูงมองตอบผมกลับมาด้วยแววตาที่ผมไม่สามารถอธิบายได้ แต่ความกรุ่นโกรธยังไม่เจือจางลง ผมลืมไปแล้วว่าเขาโกรธเรื่องอะไร และตอนนี้สติผมก็ดับวูบลงด้วยความอ่อนเพลีย

              "ถ้ามึงยังคิดจะไปร่านกับใครอีก กูจะทำยิ่งกว่านี้" นั่นคือเสียงกระซิบสุดท้ายที่ผมได้ยิน

 

Nc_ซ่อนรัก Ep.16

 

ไดร์วูล์ฟไม่แม้แต่จะผละออกห่างไปถอดเสื้อผ้าด้วยซ้ำ เขาคงรู้ดีว่าถ้าคลาดสายตาจากผมเพียงวินาทีเดียว ก็มีสิทธิ์ที่ผมจะดิ้นหลุดไปได้ แต่ถึงกระนั้น...อีกฝ่ายก็ยังเก่งพอที่จะปลดกางเกงลง เพื่อทำอะไร ๆ กับผมได้สะดวกขึ้น

 

“ไม่ ไดร์วูล์ฟ...เราไม่เอาครับ!”

 

ผมส่ายหน้า เริ่มหวาดกลัวขึ้นมาจริง ๆ เมื่อแววตาที่ใช้มองผมแลดูแปลกไป ราวกับเป็นคนละคนกับก่อนหน้านี้...ทุกอย่างถูกขับเคลื่อนด้วยโทสะและสัญชาตญาณล้วน ๆ

 

ร่างสูงพลิกตัวผมให้นอนคว่ำ ตรึงสองแขนบางให้ไพล่หลังด้วยมือเพียงข้างเดียว มืออีกข้างเค้นคลึงยอดอกสีชมพูระเรื่อจนเริ่มเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ ขณะที่ริมฝีปากสีซีดลากผ่านลาดไหล่นวลเนียนและขบกัดตีตราไม่ละห่าง

 

ความเสียวแปลบที่แล่นวาบทั่วสรรพางค์กายไม่สามารถกลบความหวาดกลัวได้มิด ผมพยายามข่มกลั้นอารมณ์ เม้มปากไม่ส่งเสียงครางให้คนด้านหลังได้ยินโดยง่าย

 

มือหนาเริ่มบีบคางพลางสอดนิ้วเข้ามากวาดต้อนน้ำลายภายในโพรงปาก...ยังไม่ทันให้ผมได้ขบกัดอย่างที่ใจนึก นิ้วเรียวยาวก็ผละออกห่าง ก่อนจะสอดแทรกเข้ามาในช่องทางด้านหลังอย่างไร้ปรานี เสี้ยววินาทีนั้นผมถึงกับสะดุ้งเฮือก

 

“อ๊ะ! มะ ไม่...”

 

ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านเมื่อปลายนิ้วเย็นเฉียบกดผ่านจุดนูนในร่างกายโดยบังเอิญ เพียงเท่านั้น...คนด้านหลังก็บดขยี้ลงมาเสียจนผมหวีดร้องลั่น

 

เหงื่อเริ่มผุดซึมตามไรผม พร้อมกับดวงตาที่ลอยคว้าง...ร่างทั้งร่างสั่นกระตุกแรงขึ้นเมื่อใกล้ไปถึงจุดมุ่งหมาย ทว่าคนใจร้ายกลับผละนิ้วมือออกอย่างรวดเร็วและแทนที่ด้วยบางสิ่งซึ่งใหญ่กว่า...ทำเอาผมหนาวยะเยือกขึ้นมาในอก

 

ขณะที่สิ่งอุ่นร้อนนั้นบดเบียดพยายามสอดแทรกเข้ามา ความเจ็บแปลบก็เริ่มแล่นขึ้นตามแนวสันหลัง คล้ายร่างทั้งร่างถูกผลักลงเหว...ด้วยฝีมือของคนที่ผมรักสุดหัวใจ

 

ผมไม่ร้องขออะไรต่อแล้ว ทำเพียงจดจำความเจ็บปวดไว้เงียบ ๆ พลางหันซุกใบหน้าลงกับหมอนเพื่อหลบซ่อนหยดน้ำตาที่เริ่มหลั่งริน

 

ไดร์วูล์ฟจะรู้ตัวหรือเปล่า...ว่าวันนี้เขาใจร้ายกับผมมากแค่ไหน

 

“เงียบทำไม...ไม่ปฏิเสธที่จะเป็นเมียกูต่อแล้ว?”

 

สุ้มเสียงทุ้มห้วนเอื้อนเอ่ยอย่างเย็นชา พร้อมลมหายใจอุ่นร้อนซึ่งรินรดหลังคอแผ่วเบา ทว่ากลับร้อนลวกในความรู้สึก

 

เมื่อเห็นผมไม่ตอบโต้เสียที มือหนาก็สอดเข้ามากอบกุมใบหน้าข้างใต้หมอน ปลายนิ้วเรียวชะงักไปเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นตรงข้างแก้มนุ่ม ก่อนไดร์วูล์ฟจะถอนส่วนกลางกายซึ่งสอดใส่เข้าไปเพียงเล็กน้อยออกกะทันหัน

 

“หันมา...”

 

“....”

 

“แสนซ่าส์”  

 

นาน ๆ ทีไดร์วูล์ฟจะเรียกชื่อผม คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้ยินเขาเรียกในตอนที่เพิ่งทำกันแตกสลายแบบนี้

 

ผมสัมผัสได้ว่าคนด้านหลังผละออกห่าง เหลือทิ้งไว้เพียงความเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่ตกกระทบร่าง สุดท้ายก็เท่านี้...ผมยังจะหวังอะไรจากคนที่อยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารได้อีก

 

คนอย่างไดร์วูล์ฟ คงหนีไปสงบสติอารมณ์และทิ้งผมไว้ที่เดิมอย่างไม่ต้องสงสัย ผมรู้สึกเหนื่อยเกินกว่าจะขยับร่างตอนนี้ ขอเวลาอีกแค่นาทีเดียว...ในการข่มกลั้นความเสียใจที่อัดแน่นเต็มอกได้หรือเปล่า

 

ทว่าคล้ายโชคชะตาไม่เป็นใจ เสี้ยววินาทีต่อมา ผ้าห่มอุ่น ๆ ก็ครอบคลุมไปทั่วร่าง แผ่นหลังของผมถูกทาบทับด้วยร่างสูงกำยำอีกครั้ง แขนทั้งสองข้างสอดเข้ามาตวัดรัดเอวบางอย่างแนบแน่น ก่อนไดร์วูล์ฟจะนอนหงายแล้วพลิกร่างผมให้ขึ้นไปนอนเกยบนอกเขา

 

“ขอโทษ...”

 

ยามสดับฟังถ้อยคำนั้น คล้ายทำนบน้ำตาถูกพังทลาย ผมเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อข่มกลั้นเสียงสะอื้น ก่อนจะหลับตาลง ปล่อยให้หยดน้ำตาหลั่งรินอย่างเงียบเชียบ

 

          “คุณจะข่มขืนเรา...”

 

          “ไม่ทำแล้ว...”

 

          ผมส่ายหน้าปฏิเสธการปลอบประโลม ตั้งท่าจะขืนตัวหนี ทว่าไดร์วูล์ฟกลับกอดกระชับร่างกันอย่างแนบแน่นเสียจนผมไม่อาจดิ้นหลุดได้โดยง่าย

 

          “คุณรักเราบ้างไหมครับ” การกระทำในวันนี้ของเขาทำเอาผมเริ่มสงสัยขึ้นมา อดไม่ได้ที่จะถามออกไปเสียงเครือ

 

          ไดร์วูล์ฟนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง ดวงตาคมดุหลุบลงมองใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาของผมเนิ่นนาน

 

          “กูไม่เคยปลอบใคร...”

 

          ผมควรดีใจใช่ไหม ที่คนตรงหน้าคล้ายจะบอกว่าผมเป็นคนแรกที่เขาลดตัวลงมาปลอบโยน หรือจะเสียใจที่ไม่ได้ยินคำว่ารักจากอีกฝ่ายดี

 

          “แต่คุณทำร้ายเราไปแล้ว”

 

          “จะไม่ทำอีก...นอนซะ”

 

          คล้ายคำสัญญานั้นจะปลดเปลื้องพันธนาการที่หนักอึ้งในอกบางส่วน เรื่องในวันนี้ส่วนหนึ่งที่เกิดขึ้นก็เพราะผมหัวร้อน และเขาเองก็ไม่ยอมความ พูดจายั่วยุโทสะกันไปมาจนเรื่องราวบานปลาย

 

แม้จะยังคับข้องใจกับเรื่องกลิ่นน้ำหอม ทว่าผมกลับรู้สึกเพลียเกินกว่าจะลืมตาเอ่ยถามไหว สุดท้ายก็จมสู่ห้วงนิทรารมย์ในที่สุด

 

อ่านเนื้อหาต่อได้ที่นี่ค่ะ >>คลิ๊ก<<