Nc_ROSE OF KING Ep.37

เสียงหอบหายใจของคนทั้งสองดังระรัวทั่วห้องกว้าง คุโรโกะเสียวซ่านทั่วสรรพางค์กายเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมสอดเข้ามาในร่างกาย ทว่ามันก็หลุดออกไปและแปรเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ใหญ่กว่าในเวลาไม่นานนัก

เจ็บ...

“อึก...” หากแต่ไม่ใช่ความเจ็บที่รวดร้าว มันคือความเจ็บปวดปนสุขสม...เขารู้ดีอยู่แก่ใจ

“แน่นไปแล้วนะ เท็ตสึยะ”

สุ้มเสียงแหบพร่าเจือแววอารมณ์กระซิบชิดริมหู ริมฝีปากร้อนผ่าวพรมจูบผิวเนียนตั้งแต่ข้างลำคอไล่ลงมายันแผ่นอกที่กระเพื่อมขึ้นลงยามเมื่อหอบหายใจในแต่ละครั้ง มือบางยกขึ้นจิกไหล่ของคนด้านบนเมื่ออาคาชิครอบปากลงบนยอกอกสีอ่อนจนมันแดงระเรื่อทั้งสองข้าง

ใครใช้ให้คนผู้นี้กล่าวถ้อยคำน่าอายด้วยใบหน้าราบเรียบกัน!

“ตอนนั้นที่ดวงวิญญาณหลุดออกจากร่าง...ผมได้ยินบางอย่าง”

“อะ...อ้า!”

อาคาชิเริ่มขยับร่าง คุโรโกะสติพร่าเลือนเกินกว่าจะรับรู้และคิดตามถ้อยคำข้างต้น เขาครวญครางไม่ได้ศัพท์เมื่ออีกฝ่ายขยับเข้าหาถี่ๆราวกับล่วงรู้ว่าถ้าทำแบบนี้...ร่างบอบบางจะขาดใจตายอย่างไรอย่างนั้น

“พูดคำนั้นมาซะ...คำที่นายเคยบอกผม”

“อึก อ๊ะ...!”

พูดอะไร? ถ้าจะส่งแรงเข้าหาจนร่างไถลไม่หยุดเช่นนี้เขายังจะมีเวลาไปคิดเรื่องอื่นอีกหรือ ไหนจะการกระแทกกระทั้นที่ตรงจุดเล่นเอาดิ้นพล่านไปหลายรอบแล้วอีก

และเหมือนอาคาชิจะเดาความคิดออก อีกฝ่ายจึงเปลี่ยนเป็นขยับอย่างเนิบช้าแทน คุโรโกะไม่ได้รับรู้เลยว่าตนเองเผลอทำสีหน้าลอยคว้างคล้ายถูกถีบลงหน้าผาชั่ววูบหนึ่ง แม้แต่ริมฝีปากร้อนที่พรมจูบซับน้ำตาตรงข้างแก้มก็ไม่อาจบรรเทาได้

“ทำไม...” ไม่ขยับแรงขึ้นครับ!

ชะ ช่างน่าตายนัก เขากลายเป็นคนลามกแล้วหรือ คุโรโกะเบือนหน้าแดงๆหลบหนีสายตาที่จ้องมองมา เขากลัวเหลือเกินว่าคนด้านบนจะล่วงรู้ความคิดนี้

“พูดสิ...เท็ตสึยะ”

คล้ายโดนกลั่นแกล้งไม่มีผิด ยิ่งดวงเนตรสองสีที่เคยเย็นเฉียบทว่าบัดนี้ฉายแววเจ้าเล่ห์ด้วยแล้ว เขายิ่งมั่นใจว่าตนโดนกลั่นแกล้งเป็นแน่แท้!

อาคาชิต้องการอะไร? พอลองนึกย้อนไปก่อนหน้านี้ เขาก็ปะติดปะต่อเรื่องราวได้ว่าบุรุษผมแดงต้องการได้ยินคำที่เขากล่าวกับร่างไร้วิญญาณเมื่อประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้ว

“ผม...อึก ไม่พูดครับ” เรื่องอะไรจะเอ่ยถ้อยคำน่าอายนั่นกัน ไม่มีวันเสียหรอก!

คราวนี้ร่างด้านบนหยุดขยับและผละริมฝีปากออกห่างในทันใด อาคาชิจ้องมองมาด้วยแววตาราบเรียบดังเดิมหากแต่ริมฝีปากกลับกระตุกเป็นรอยยิ้มไม่น่าไว้วางใจอย่างยิ่ง

“แย่จังนะ แต่แช่ค้างไว้แบบนี้ ‘ทั้งวัน’ ก็คงดี...ว่าไหมเท็ตสึยะ”

คุโรโกะเม้มริมฝีปากไม่ตอบรับ เขาหันหน้าหนีและทำท่าจะพลิกร่างและติดตรงขาถูกแทรกกลางด้วยร่างกำยำไว้ ไหนจะความเสียดเสียวที่แล่นริ้วไปทั่วสรรพางค์กายอีก

ไม่ขยับเท่ากับทรมาน...

และก็เป็นบุรุษผู้จืดจางที่ทนไม่ไหวจนต้องเอ่ยออกมาเสียงแผ่วเบา เขาไม่อยากให้ชายผู้นี้ได้ยินน้ำเสียงเจืออารมณ์ของตนเองนัก

“ผม...ให้อภัยอาคาชิคุงครับ” แต่จะเปลี่ยนคำพูดก็เพราะอีกฝ่ายชอบกลั่นแกล้งกันอยู่เรื่อยนี่แหละ!

“หืม? ผมจำได้ว่ามีอีกนะ”

ขนาดเป็นดวงวิญญาณในตอนนั้นยังได้ยินอีกหรือนี่...คุโรโกะนึกอยากกระโดดเอาหัวโหม่งธรณีนัก

“ผมจะไม่พูดอะไรทั้งนั้นครับ” อย่าฝันว่าจะบีบคั้นเขาไปได้ตลอด

“จะไม่บอกผมจริงๆน่ะหรอ เท็ตสึยะ”

“อ๊ะ...อื้อ...!” อยู่ๆอาคาชิก็เอื้อมมือมาเล่นกับส่วนกลางกายของคนใต้ร่าง

ร้ายกาจเกินไปแล้ว นี่เรียกได้ว่าเอาสัมพันธ์ทางกายมาบีบคั้นให้เขาพูดชัดๆ!

“ดื้อด้านจังนะ...” ยิ่งกว่าผมก็อาคาชิคุงนั่นแหละครับ

“ฮึก! อ้ะ”

“แต่ผมน่ะดันตกม้าตายเพราะคนดื้อด้านเสียได้ ชาติก่อนไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยนอกจากชื่นชอบเพียงเล็กน้อยแท้ๆ ทว่าทำไมชาตินี้...”

“....!”

“ทั้งแววตาเย็นชา ร่างกายที่จืดจางไหนจะอาการพยศเงียบอีก นายมีอะไรดีให้ผม ‘ตกหลุมรัก’ งั้นหรือ...เท็ตสึยะ”

บุรุษผมแดงกำลังเอ่ยถามเขาด้วยใบหน้าเรียบเฉย หากแต่ดวงเนตรสองสีกลับฉายประกายล้ำลึกอย่างที่ไม่เคยเป็น

“อาคาชิคุง...”

ห...ให้ตายสิ คุโรโกะไม่รู้จะทำหน้าแบบไหนดีแล้ว!

“ผมจะไม่ขอโทษในสิ่งที่เคยกระทำลงไป แต่ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้เสียใจอีก” บุรุษผู้จืดจางเกือบซึ้งแล้วถ้าอีกฝ่ายไม่พูดประโยคถัดมา

“...แม้ว่าผมจะชอบมองตอนนายร้องไห้มากก็ตาม”  ร...โรคจิตแล้วครับ!

“อือ อะ อ๊ะ!”

ฉับพลันนั้นร่างด้านบนก็ส่งแรงเข้าหาอย่างหนักหน่วงและไม่ทันให้ได้ตั้งตัว อาคาชิพรมจูบไปทั่วทุกตารางนิ้วไม่ปานว่าผิวขาวผ่องเป็นของหวานน่าลิ้มรส ทุกพื้นที่ในร่างกายไม่มีตรงไหนที่อีกฝ่ายไม่ได้สัมผัส

“น่ารังแกเกินไปแล้ว...เท็ตสึยะ”

หยุดทำให้เขาอับอายด้วยการเอ่ยอะไรแบบนี้เสียทีเถอะ เพราะยิ่งอาคาชิเอ่ยออกมา เขาก็ยิ่งมีอารมณ์เพิ่มขึ้นในแบบที่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

ไม่รู้ว่าทุกอย่างมันจบลงตอนไหน รู้เพียงเขาเพลียเกินจะกล่าว!

กลับไปอ่านเนื้อหาต่อได้ที่นี่ค่ะ >>จิ้ม<<

Nc_ชนวนรัก Ep.12

“มึงจาทามอารายยยย อึก...”

ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกบางอย่างที่คล้ายนิ้วสอดเข้ามาในช่องทางด้านหลัง ปกติกูคงดิ้นจะเป็นจะตายเพราะขัดขืนแต่ตอนนี้ร่างกายผมมันแปลกไปหมด มันดูดรัดนิ้วนั้นคล้ายไม่อยากให้ออกแถมยังแทบไม่รู้สึกเจ็บ

ผมกำลังต้องการ...ไอ้เชี่ย! ใครมันกล้าใส่ยาปลุกให้กรู๊ววววว!!

“ฮึก...”

ผมเริ่มสะอื้นเมื่อนิ้วร้อนกระทุ้งเข้ามาติดๆและเพิ่มเป็นสองนิ้ว ร่างกายมันบิดมวนและสั่นไปหมด แม้แต่มือที่จิกแขนคนด้านบนยังสั่น แต่ผมดันไม่ร้องขอให้หยุดเนี่ยสิ!

“อาวมากกว่านี้...อะ อ้า”

ผมเริ่มพึมพำตาปรอย ร่างกายมันร้อนรุ่มตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ผมต้องการมากกว่านี้ ต้องการเสียจนส่วนด้านหน้าตั้งขึ้นมาเองทั้งที่มือหนาอีกข้างแค่ลูบผ่าน

“นี่มึง...โดนยา?” น้ำเสียงสองพยางค์แรกฟังดูแปลกใจแต่สองพยางค์หลังกลับเย็นเฉียบ

ผมก็ไม่รู้ว่าโดนยาไหม คือถ้าโดนอาการน่าจะออกรุนแรงกว่านี้ หรือมันเป็นยาขนานอ่อนวะ? คือผมจะวูบวาบเฉพาะตอนถูกสัมผัสไง แล้วใครมันบังอาจมามอมยากรู๊วววว!!

“ม่ายรู้...โซดาร้อนนนน อื้อ! ไม่อาวนิ้วววว อ้ะ” ผมเริ่มงอแงหนักข้อขึ้นเมื่อร่างกายเริ่มไม่พอ มันเหมือนระเบิดเวลาที่พอโดนสัมผัสก็ยิ่งต้องการการเติมเต็ม

“แล้วจะเอาอะไร”

น้ำเสียงที่ฟังดูมีเสน่ห์ชวนลุ่มหลงดังกระซิบข้างหู มือหนาข้างหนึ่งจับต้นขาผมไว้ให้อ้าออกกว้างในขณะที่อีกข้างสอดแทรกความนุ่มหยุ่นระรัว

คือกูรู้สึกเหมือนจะขาดใจตายเลยไง!

“อาว...อ๊ะ ม่ายรู้ ฮึก...อื้อ”

“รัดแน่นไป...” อะไรแน่นๆวะ! ว่าแต่มึงหยุดกระซิบข้างหูบิ๊วอารมณ์กูได้ม้ายยยย! ถ้าน้ำเสียงจะชวนเคลิ้มขนาดนี้!!

ผมเบือนหน้าหนีอย่างเสียวซ่านเมื่อลิ้นร้อนไล้เลียตรงใบหู แถมมันยังขบเม้มลงมาให้สะดุ้งเฮือกอีก ร่างทั้งร่างสั่นเทาอีกรอบที่โดนจู่โจมทั้งด้านบนและล่าง หัวสมองมันขาวโพลนไปหมดเมื่อผมปลดปล่อยในจังหวะที่นิ้วถอดถอนออกและบางสิ่งก็เข้ามาแทนที่

“ฮะ...อึก!”

ราวกับถูกดึงให้ตกจากสวรรค์แล้วเผชิญกับหมาบ้าในนรก! คือต่อให้มีอารมณ์แค่ไหนแต่เจอกระแทกเข้ามาแบบนี้ใครไม่เจ็บกูก้มกราบเลยเอ้า!!

โฮ...น้ำตากูไหลพรากเลยเชี่ยเอ้ย!

“ฮึก...เจ็บบบบ อ๊ะ!”

ผมร้องเสียงหลงเมื่อมันถอนตัวออกแล้วกระแทกเข้ามาใหม่อีกครั้งจนสุด ความเจ็บผสมเสียวซ่านก็แล่นไปทั่วสรรพางค์กาย คือมึงเก่งไปแล้วโว้ยที่กระทุ้งโดนจุดซึ่งทำให้ดิ้นพล่านเป็นปลาขาดน้ำแบบนี้!

“อะ อ๊า ฮึก อื้อ!”

ทิ้งตัวลงมาไม่นานมันก็เริ่มขยับแรงขึ้น ผมสะดุ้งทุกครั้งที่กายแกร่งทาบทับลงมาและใจหายวูบเมื่อมันผละออกห่าง ม้ายยยย! ทำไมความคิดกูช่างลามกเยี่ยงเน้!!

“ไม่โวยวาย?” คืออะไรกับการที่มันเอ่ยถามเสียงพร่าข้างใบหูอีกแล้ว กูควรจะตอบไหมทั้งที่ร้องครางจนเสียงแหบเสียงแห้งขนาดนี้

“ม้ายย อาวแรงอีกกก อึก ฮะ อ๊า!” ฮืออออ ทำไมผมพูดออกไปแบบนั้นวะ! ใจจริงคือต้องหยุดทำสิโว้ย!!

ผมเลิกคิดคัดค้านเมื่อร่างกายตอบสนองสัมผัสที่โจนจ้วงลงมาด้วยการตวัดเรียวขารัดเอวคนด้านบนแน่น ยิ่งรุนแรงก็ยิ่งเสียวซ่านหนักข้อขึ้นจนน้ำตาเล็ด ความวูบวาบส่งผลให้ร่างกายบิดเร่าๆและแอ่นยอดอกชีแดงชูชันใกล้ใบหน้าของใครอีกคนซึ่งขบกัดผิวไปเรื่อย

“อื้อ อ๊ะ!”

ผมจะยกมือขยุ้มหัวมันแต่ติดตรงมือหนาตามมาล็อกไว้กับเตียง ริมฝีปากร้อนดูดดุนยอดอกอย่างเชื่องช้าคล้ายจะกลืนกิน และผมก็ดันสะท้านเฮือกไปกับสัมผัสหยาบโลนนี้

เสียงครางสะท้านดังก้องห้องแต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรนอกจากความสุขสมปนเจ็บปวดที่ได้รับ ไม่สนกระทั่งว่าจะมีใครผ่านมาได้ยินหรือเปล่า ผมจำไม่ได้ว่าตัวเองเสร็จไปกี่ครั้งและถูกมันสัมผัสข้างในไปกี่รอบ เพราะบทสนทนาสุดท้ายของเราคือ...

“ฮึก อะ อ๊า...อาวอีกกกก”

“เออ”

กลับไปเม้นท์ให้กำลังใจได้ที่นี่ค่ะ >>จิ้ม<<

Nc_ยั่วรัก Ep.09

สวบ!

“อึก...!”

ผมสะดุ้งเมื่อนิ้วเรียวดันพรวดเข้ามาในช่องทางด้านหลัง ริมฝีปากก็กัดเข้าหากันแน่นอย่างไม่ยอมรับ ไม่ว่าใครก็ต้องขัดขืนทั้งนั้นแหละถ้าโดนถึงขนาดนี้! เจ็บสัด...เพลิงกัลป์ดันนิ้วเข้ามาทำไม?

แม้ผมจะแสร้งกร้านโลกเก่งแต่ไม่ได้หมายความว่าพอถูกกระทำจริงๆจะแสร้งไม่รู้สึกรู้สาได้หรอกนะ!

“ใครว่าจะขืนใจ?”

เสียงเรียบเอ่ยตอบกลับ นิ้วก็กระทุ้งเข้ามาจนโดนเข้าจุดๆหนึ่งที่ทำเอาผมเผลอหลุดเสียง

“อ้ะ...หมายความว่า อื้อ...ยังไง” ความเสียววูบแล่นทั่วสรรพางค์กายผสมเจ็บแปลบ คนด้านบนทำเพียงมองมาด้วยแววตาเรียบสนิท แต่ผมเห็นความสะใจอยู่ในนั้น

“เพราะกูจะทำให้มึงสมยอม...หึ แรดแบบนี้แค่นิ้วเดียวก็พอมั้ง กูคงไม่ต้องเสียเวลาเล้าโลมให้เมื่อย”

เกลียดสายตาของมันชิบหาย!

ผมกัดริมฝีปากจนห่อเลือดและไม่ยอมหลุดเสียงร้องออกมาอีกไม่ว่ามันจะทั้งควานนิ้วหรือชักเข้าชักออกให้โดนจุดเสียวก็ตาม และที่น่าเจ็บใจคือส่วนด้านหน้าของผมมันเริ่มตั้งขึ้นทั้งที่มือหนาไม่ได้แตะแม้แต่นิด

มีอารมณ์เพราะโดนกระทุ้งทางด้านหลังนี่มันไม่ใช่เรื่องตลกนะ!

ผมเริ่มจะเข้าใจที่เพลิงกัลป์บอกว่าจะทำให้ผมสมยอมขึ้นมาแล้ว หลักฐานคือส่วนกลางที่เริ่มปริ่มน้ำ อึก...ไม่คิดว่าตัวเองจะลามกขนาดนี้ เพิ่งรู้ซึ้งว่าร่างกายผมมันไวต่อสัมผัสจากช่องทางด้านหลังมากก็คราวนี้แหละ

ไม่ใช่ว่าผมไม่ต่อต้านนะ! แต่ตอนนี้ร่างทั้งร่างมันสั่นระริกคล้ายจะหมดแรงและมีความเสียววูบมาทดแทนอาการพยศไปเลยไง สมองมันขาวโพลนทั้งที่ผมกัดปากไว้แน่นอย่างพยายามดึงสติอยู่ แต่ร่างกายกลับตอบรับการกระทำน่าอายนี่ได้อย่างไม่ขัดเขินเสียอย่างนั้น

 “อ๊ะ!”

ผมเผลอหลุดเสียงเมื่อตนเองปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเลอะหน้าท้อง หอบหายใจจนตัวโยนก็ยังรู้สึกเสียวซ่านอยู่เลยด้วยซ้ำ และเพลิงกัลป์ไม่รอให้ผมได้ตั้งตัวแม้แต่นิด เขากระชากนิ้วออกคล้ายขยะแขยงแล้วดันสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้วหลายเท่าเข้ามาแทน

และไม่ใช่ดันแบบเบาๆ แต่กระแทกเข้ามาจนสุดเสียอย่างนั้น!

“ฮึก...!”

ผมเบ้หน้า มันเจ็บแบบจี๊ดไปทั้งหัวและร้าวไปทั้งร่างตั้งแต่ช่วงล่างขึ้นมายังกระดูกสันหลัง มือทั้งสองที่ถูกล็อกไว้ก็สั่นระริกและกำผ้าปูเตียงแน่น ร่างกายก็ไม่ต่างกัน มันสั่นเทาแบบจะตายให้ได้เลยไง ผมเคยบอกไปแล้วใช่ไหมว่าตัวเองตัวเล็ก แล้วเพลิงกัลป์เป็นผู้ชายตัวใหญ่ แน่นอนว่าไอ้นั่นของเขามันก็ใหญ่ไปด้วย

ผมกระพริบตาเมื่อเริ่มรู้สึกได้ว่าหยดน้ำสีใสมันคลอเบ้าอยู่ ชิบ!ผมเสียครั้งแรกให้กับมันจนได้ คิดว่าผมจะร้องโวยวายหรือไง? ไม่ล่ะ...ผมจะเอาคืนมันให้กระอักเลือดเลยต่างหาก!

พอเหลือบตาขึ้นมองเพลิงกัลป์ที่นิ่งไป ผมก็ไม่เห็นแววตาเขาชัดเจนนักเพราะม่านน้ำตามันบดบังอยู่ ทว่าผมก็ยังมีอารมณ์ข่มความเจ็บแล้วยกยิ้มร้ายในสถานการณ์ที่แย่รองมาจากแม่ตายครั้งนั้น

“มึงห่วยแตกสุดในบรรดาผู้ชายที่กูผ่านมาเลยว่ะ...เพลิงกัลป์”

ผมพ่นคำที่เจ็บแสบและหยามน้ำหน้ามันอย่างถึงที่สุดออกไป รู้สึกได้ว่าส่วนนั้นของตัวเองรัดท่อนเนื้อร้อนผ่าวไว้แน่นคล้ายไม่ยอมให้ขยับ แน่นอนว่ามันย่อมปรับตัวไม่ได้เพราะนี่คือครั้งแรก ความเจ็บยังคงปะทุขึ้นเสียจนอยากกลั้นใจตายให้รู้แล้วรู้รอด

มันทรมานจนน้ำตาไหล แต่ไม่ได้ไหลแบบสะอึกสะอื้น แค่ไหลเพราะเจ็บเฉยๆหรอก!

“หึ...”

พรวด!

และฉับพลันนั้นเพลิงกัลป์ก็ถอนตัวออกไปเกือบสุดและกระแทกร่างเข้ามาอย่างรุนแรง ผมสะดุ้งเพราะจุกไปหมด สักพักความเจ็บก็จี๊ดขึ้นสมองอีกครั้ง รู้สึกได้ถึงของเหลวจากช่องทางที่ฉีกขาด มันเป็นตัวหล่อลื่นชั้นดีที่ทำให้คนด้านบนแทรกร่างเข้าหาถี่ขึ้นกว่าเดิม

สวบๆๆ

ระหว่างเรามีเพียงความเงียบ แน่นอนว่าผมไม่ยอมหลุดเสียงร้องออกไปไม่ว่าจะเจ็บเจียนตายแค่ไหนก็ตาม น้ำตาก็ยังหยดแหมะๆลงข้างแก้ม เชี่ยเอ้ย! ผมหันหน้าหนีซุกหมอนเพราะไม่อยากให้ใครอีกคนเห็นใบหน้านี้

 “ร้องออกมา ปากดีไม่ใช่หรือไง”

น้ำเสียงทุ้มพร่ากระซิบข้างหู ฉับพลันนั้นมันปล่อยข้อมือผมให้เป็นอิสระ ผมใช้มือจิกหลังคอมันทันที ดวงตาก็ฉายประกายวาวโรจน์ ไม่เคยมีใครทำให้ผมหลุดได้ขนาดนี้มาก่อน! อึก...นี่มันแย่เกินไปแล้ว

“ฮึก...เซ็กซ์ห่วยๆไม่มีค่าพอให้กูร้อง...อ๊ะ!”

ผมหลุดร้องแม้จะเอาหน้าซุกหมอนหนีอยู่ก็ตาม ใครใช้ให้มันกระแทกไปโดนจุดเสียวกันล่ะวะ รู้สึกวูบวาบจากที่เจ็บแทบตายขึ้นมาเลยไง

“อือ...ฮึก!”

และเมื่อผมหลุดไปครั้งนึง แน่นอนว่าคนด้านบนก็ย้ำลงตรงจุดนั้นจนดิ้นพล่าน แถมมันยังล็อกคางผมแล้วบิดให้สบตากันอีกต่างหาก

“เซ็กซ์ห่วยๆแต่ทำมึงร่านขึ้นว่ะ...หึ”

นัยน์ตาสีรัตติกาลที่จ้องตรงมามีประกายของอารมณ์วาบผ่าน ก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ถ้ามันกำลังทำแบบนี้กับผมแล้วเสือกทำตาเย็นอยู่ได้ก็ไม่ใช่คนแล้วเถอะ! รูปปั้นชัวร์

เมื่อโดนไปหนักๆเข้าผมก็เริ่มเรียนรู้ที่จะโต้ตอบกลับ ในเมื่ออยากให้ร่านมากนักก็จะร่านให้ดู! คิดว่าแสบคนนี้จะหงอหรือไงฝันไปเถอะ! แต่อา...เจ็บชิบ อย่างน้อยก็ยังมีความเสียวปะปนบ้างล่ะนะ

ผมเปลี่ยนจากจิกเล็บลงต้นคอเป็นเลื่อนมาลูบไล้แผงอกหนาผ่านเสื้อแทน เพลิงกัลป์เสือกไม่ถอดชุดซะงั้น คือมึงคิดจะให้กูอับอายคนเดียวสินะ เรื่องอะไรจะยอม! ว่าแล้วก็ปลดกระดุมมันทั้งที่โดนกระแทกจนหัวสั่นหัวคลอน แต่ผมก็ดึงสติให้ปลดกระดุมหมดแผงได้สำเร็จในที่สุด

“ทำแรงกว่านี้ไม่ได้หรือไง...อ๊ะ ไม่มีน้ำยา?”

ผมกวนประสาทมันทางสายตา มือก็ลูบไล้แผงอกหนาประกอบคำพูด ก็แค่อยากหยามมันให้แสดงความกรุ่นโกรธบ้างเท่านั้นเอง ให้มันเจ็บแบบที่ผมต้องเจ็บทั้งกายและใจ!

“....”

เพลิงกัลป์ไม่ได้ตอบกลับมา แต่การที่มันเริ่มถอนตัวออกและดันเข้ามาใหม่แบบเต็มแรงและซ้ำกันอยู่อย่างนั้นก็ทำให้ผมดิ้นพล่านยิ่งกว่าเดิม

“อะ...อือ อ้า! อ๊า!”

ช...เชี่ย ไม่น่าไปท้าทายมันเลย! เวลานี้ผมไร้สติไปแล้ว ร้องครางแบบลืมกัดปากกลั้นเสียงไว้เสียอย่างนั้น!!

รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เพลิงกัลป์กระแทกร่างเน้นหนักแล้วหยุดไปพักใหญ่ๆ ผมหอบหายใจระรัวในขณะที่มันถอนตัวออกแล้วดึงถุงยางพลางเหวี่ยงไปข้างเตียง จากนั้นมันก็สอดส่วนนั้นเข้ามาอีกครั้ง

แล้วคิดว่าผมจะปฏิเสธ? ไม่ล่ะ...ถึงตายก็ไม่คิดยอมแพ้มันง่ายๆแน่! เรื่องอะไรจะต้องแสดงด้านอ่อนแอแบบนั้นกัน ในเมื่อมันเข้าใจไปแล้วว่าผมผ่านอะไรมาเยอะก็ไม่จำเป็นต้องร้องขอให้หยุดทำ แต่...มึงไม่ใส่ถุงยางแล้วหรือไง!

“ถุงยางล่ะ กูไม่เอากับคนไม่ใส่ถุงหรอกนะ” ผมมองมันตาเขียว แต่แทนที่ไอ้หล่อมันจะหยุด...กลับกระทุ้งร่างเข้ามาซะจนผมผวาเฮือกแทน

“หมด” เชี่ย...ถ้ากูเป็นโรคแล้วตายจะมาตามหลอกหลอนมึงคนแรก!

“ไม่เอา! ถ้าไม่ใส่ถุงยางก็อย่า...อ้ะ อ๊า!”

ผมครางลั่นอีกครั้ง เพลิงกัลป์ไม่ปล่อยให้ผมพูดอะไรอีกต่อไป แต่มันกลับปล่อยให้ผมครางจนคอแหบคอแห้ง ผมยกมือเกี่ยวคอและครูดแผ่นหลังกำยำจนเลือดซิบไปหลายรอย ยิ่งมันลงแรงมามากเท่าไหร่ผมก็ทำกลับไปมากเท่านั้น

คนอย่างแสบไม่ชอบเอาเปรียบใครอยู่แล้ว...

ไม่ใส่ถุงยางเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนะคะ(ได้ข่าวว่าแต่งไม่ใส่มาหลายทีแล้ว) กลับไปเม้นท์ให้กำลังใจได้ที่นี่ค่ะ  >>จิ้ม<<

Nc_ROSE OF KING Ep.27

ริมฝีปากร้อนลากไล้กดจูบลงผิวกายขาวเนียนตั้งแต่ซอกคอจรดปลายเท้า ไม่มีพื้นที่ไหนที่มือร้อนผ่าวไม่ได้สัมผัสลงไป บุรุษผมแดงสัมผัสเขาราวกับจะกลืนกินกันให้ได้อย่างไรอย่างนั้น

“อ้ะ...”

คุโรโกะหลุดเสียงร้องเมื่อยอดอกถูกครอบครองโดยริมฝีปากของใครอีกคน สัมผัสแผ่วเบาเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนและดุดันขึ้นตามอารมณ์ของคนทั้งสอง

“ตรงนั้น...ม ไม่ครับ อือ...”

คุโรโกะบิดร่างหนีมือเรียวที่จับตรงกลางกาย เขาสั่นระริกอย่างที่ไม่เคยเป็น ไม่ใช่อาการหวาดกลัวหากแต่เป็นอาการเสียววูบทั่วท้องน้อยต่างหาก

“ขี้อายจังเลยนะ”

นัยน์ตาสีอะความารีนเสหลบหนีดวงเนตรสองสีพราวระยับของคนด้านบน ริมฝีปากก็ขบเข้าหากันอย่างกระอักกระอ่วน และเมื่อมือเรียวขยับขึ้นหลงเขาก็เกือบจะกลั้นเสียงครางไม่ไหว

“อึ่ก...อะ อ๊ะ...”

ร่างบอบบางบิดส่ายไปมาจนผ้าปูเตียงยับย่น เสียงครางที่หลุดเป็นระยะเรียกสายตากระหายอยากจากบุรุษผมแดงได้เป็นอย่างดี คุโรโกะตาลอยคว้าง...ทว่าเมื่อยามใกล้ถึงจุดๆหนึ่ง มือเรียวกลับผละออกห่างเสียอย่างนั้น

“อ...อาคาชิคุง”

เขาหารู้ตัวไม่ว่าตนกำลังทำสีหน้าวอนขอแค่ไหน ร่างทั้งร่างก็สั่นระริกด้วยความเสียวสะท้านที่ไม่ได้รับการปลดปล่อย กลิ่นกุหลาบลอยฟุ้งยิ่งกว่าเดิมเสียจนถ้ามีผู้ใดหลุดหลงเข้ามาในห้องนี้ ย่อมต้องตะครุบร่างบอบบางไว้เป็นแน่

“อ้อนวอนผมสิ”

คุโรโกะเงยหน้าขึ้นสบมองคนบนร่างอย่างฉับพลัน ริมฝีปากร้อนไล้เลียเม็ดทับทิมสีสวยตรงกลางอกเป็นตัวกระตุ้นชั้นดี อาคาชิทำเพียงเคลื่อนตาขึ้นมองเขาอย่างร้ายกาจเท่านั้น ทว่ามือเรียวก็ยังไม่หยุดหยอกล้อกับส่วนกลางกายแม้แต่น้อย

“ไม่ครับ” คุโรโกะเอ่ยด้วยเสียงติดสั่นเล็กน้อยพลางหันหน้าหนีอย่างพยศ ทว่าเขาไม่สามารถพลิกตัวหนีได้ดังใจนึกเนื่องจากบุรุษบนร่างสอดตัวมาอยู่ตรงกลางหว่างขาเสียแล้ว

เรื่องน่าอายเช่นนั้น...ให้ตายก็ไม่มีวันวอนขอครับ!

“อ...อึ่ก”

“งั้นผมจะเลิกเล่นก็แล้วกันนะ”

ฉับพลันนั้นริมฝีปากร้อนผ่าวก็เลื่อนขึ้นมาบดจูบอย่างจาบจ้วง สมองของเขาขาวโพลนไปหมด ความรู้สึกคล้ายโดนบางอย่างสอดผ่านเข้ามาในร่างทำเอาสะท้านเฮือก อาคาชิถอนนิ้วออกมาก่อนจะผละริมฝีปากออกห่างเพื่อยกนิ้วตนเองขึ้นไล้เลียด้วยท่วงท่าน่ามอง

“อ...อ๊ะ” จากนั้นนิ้วร้อนชุ่มน้ำสีใสก็สอดเข้ามาภายในร่างอีกครั้ง ส่วนนั้นตอดรัดสิ่งแปลกปลอมอย่างแนบแน่นจนแววตาของคนด้านบนฉายความกระหายยิ่งกว่าเดิม

หลังจากคุโรโกะรู้สึกคล้ายบางอย่างสอดเข้าออกอยู่อย่างนั้นไม่นานนัก สะโพกของเขาก็ถูกยกขึ้นโดนมีหมอนรองข้างใต้ นิ้วเรียวดุจลำเทียนถอนออกไปอย่างอ้อยอิ่ง จากนั้นบางสิ่งบางอย่างที่ใหญ่กว่าก็ทำท่าจะดุนดันเข้ามาแทน

ขาขาวเนียนถูกอ้ากว้าง รัชทายาทราคุซันยกทั้งสองข้างขึ้นมาพาดบ่าของตนไว้ ริมฝีปากก็พรมจูบตามขาอ่อนด้วยแววตาวาววาบ

“เป็นของผมเท่านั้น...เท็ตสึยะ”

“อ๊ะ...อา! ฮึก...”

ฉับพลันที่ประโยคข้างต้นถูกเอื้อนเอ่ย บางสิ่งซึ่งร้อนผ่าวก็ดุนดันเข้ามาภายในกายจนสะดุ้งไปทั้งร่าง คุโรโกะน้ำตาเล็ดด้วยความเจ็บแบบมหาศาล หยดน้ำสีใสไหลลงตามกรอบหน้าและถูกริมฝีปากร้อนไล้เลียไปจนหมด

คล้ายจะปลอบประโลมก็ไม่ใช่ จะอยากบดขยี้ก็ไม่เชิง

ความอึดอัดปนเจ็บแปลบแล่นพล่านไปทั่วสรรพางค์กาย ร่างบอบบางเคลื่อนไหวขึ้นลงตามแรงกระแทกของคนบนร่าง ฉับพลันนั้นแรงที่ส่งตรงมาก็กระทุ้งเข้ากับจุดๆหนึ่งที่ทำเอาเสียววูบ หยาดเหงื่อจากร่างกำยำซึ่งหยดลงโดนผิวกายของเขานั้นช่างร้อนผ่าว คุโรโกะซุกหน้าลงกับหมอนซ่อนสีหน้าของตนไว้อย่างอับอาย

“อะ...อื้อ อะ...อ้ะ”

“มองผม...เท็ตสึยะ” น้ำเสียงทรงอำนาจกล่าวขึ้น มือเรียวละออกจากการจับสะโพกขึ้นมาเชยคางมนให้หันไปสบตา

คุโรโกะเผลอหันดวงเนตรสั่นระริกมองบุรุษผมแดงตามการควบคุม ไม่รู้ว่าสีหน้าของเขาเป็นเช่นไรอาคาชิจึงก้มลงมาบดจูบอย่างรวดเร็ว ไหนจะแรงกระแทกที่หนักหน่วงขึ้นอีก ยามนี้บุรุษผู้จืดจางรู้สึกราวกับจะขาดใจตาย มันทั้งสุขและทุกข์อย่างน่าประหลาดนัก

เนิ่นนานกว่าของเหลวบางอย่างที่อุ่นวาบจะส่งตรงเข้ามา อ้อมแขนของรัชทายาทราคุซันตระกองกอดร่างบอบบางไว้ด้วยความหวงแหน ดวงเนตรสองสีฉายความหลงใหลอย่างปิดไม่มิด ริมฝีปากร้อนก็กดจูบซ้ำๆจนเรียวปากแดงระเรื่อบวมช้ำไปหมด

“แฮ่ก...หยุดนะครับ อาคาชิคุง”

คุโรโกะเบือนหน้าหนีอย่างไร้เรี่ยวแรงแต่ยังไม่วายถูกพลิกตัวให้นอนคว่ำ ริมฝีปากของคนด้านบนตรงเข้ามาขบกัดผิวเนื้อตามแผ่นหลังอย่างเชื่องช้า ไหนจะบางอย่างที่เริ่มขยายใหญ่ในกายเขาอีก

“หยุดตอนเช้าสินะ ได้สิ...เท็ตสึยะ”

บุรุษผู้จืดจางตาเหลือกพลางดิ้นพล่านในทันที ทว่าไม่นานนักเขาก็โดนสัมผัสโอ้โลมให้คล้อยตามไปจนได้! ให้ตายสิ...คืนนี้เขาคงไม่ได้นอนใช่หรือไม่

กลับไปเม้นท์ให้กำลังใจได้ที่ >>จิ้ม<< ค่ะ