ริมฝีปากร้อนลากไล้กดจูบลงผิวกายขาวเนียนตั้งแต่ซอกคอจรดปลายเท้า
ไม่มีพื้นที่ไหนที่มือร้อนผ่าวไม่ได้สัมผัสลงไป บุรุษผมแดงสัมผัสเขาราวกับจะกลืนกินกันให้ได้อย่างไรอย่างนั้น
“อ้ะ...”
คุโรโกะหลุดเสียงร้องเมื่อยอดอกถูกครอบครองโดยริมฝีปากของใครอีกคน
สัมผัสแผ่วเบาเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนและดุดันขึ้นตามอารมณ์ของคนทั้งสอง
“ตรงนั้น...ม ไม่ครับ อือ...”
คุโรโกะบิดร่างหนีมือเรียวที่จับตรงกลางกาย
เขาสั่นระริกอย่างที่ไม่เคยเป็น ไม่ใช่อาการหวาดกลัวหากแต่เป็นอาการเสียววูบทั่วท้องน้อยต่างหาก
“ขี้อายจังเลยนะ”
นัยน์ตาสีอะความารีนเสหลบหนีดวงเนตรสองสีพราวระยับของคนด้านบน
ริมฝีปากก็ขบเข้าหากันอย่างกระอักกระอ่วน และเมื่อมือเรียวขยับขึ้นหลงเขาก็เกือบจะกลั้นเสียงครางไม่ไหว
“อึ่ก...อะ อ๊ะ...”
ร่างบอบบางบิดส่ายไปมาจนผ้าปูเตียงยับย่น
เสียงครางที่หลุดเป็นระยะเรียกสายตากระหายอยากจากบุรุษผมแดงได้เป็นอย่างดี
คุโรโกะตาลอยคว้าง...ทว่าเมื่อยามใกล้ถึงจุดๆหนึ่ง มือเรียวกลับผละออกห่างเสียอย่างนั้น
“อ...อาคาชิคุง”
เขาหารู้ตัวไม่ว่าตนกำลังทำสีหน้าวอนขอแค่ไหน
ร่างทั้งร่างก็สั่นระริกด้วยความเสียวสะท้านที่ไม่ได้รับการปลดปล่อย กลิ่นกุหลาบลอยฟุ้งยิ่งกว่าเดิมเสียจนถ้ามีผู้ใดหลุดหลงเข้ามาในห้องนี้
ย่อมต้องตะครุบร่างบอบบางไว้เป็นแน่
“อ้อนวอนผมสิ”
คุโรโกะเงยหน้าขึ้นสบมองคนบนร่างอย่างฉับพลัน
ริมฝีปากร้อนไล้เลียเม็ดทับทิมสีสวยตรงกลางอกเป็นตัวกระตุ้นชั้นดี
อาคาชิทำเพียงเคลื่อนตาขึ้นมองเขาอย่างร้ายกาจเท่านั้น
ทว่ามือเรียวก็ยังไม่หยุดหยอกล้อกับส่วนกลางกายแม้แต่น้อย
“ไม่ครับ”
คุโรโกะเอ่ยด้วยเสียงติดสั่นเล็กน้อยพลางหันหน้าหนีอย่างพยศ
ทว่าเขาไม่สามารถพลิกตัวหนีได้ดังใจนึกเนื่องจากบุรุษบนร่างสอดตัวมาอยู่ตรงกลางหว่างขาเสียแล้ว
เรื่องน่าอายเช่นนั้น...ให้ตายก็ไม่มีวันวอนขอครับ!
“อ...อึ่ก”
“งั้นผมจะเลิกเล่นก็แล้วกันนะ”
ฉับพลันนั้นริมฝีปากร้อนผ่าวก็เลื่อนขึ้นมาบดจูบอย่างจาบจ้วง
สมองของเขาขาวโพลนไปหมด
ความรู้สึกคล้ายโดนบางอย่างสอดผ่านเข้ามาในร่างทำเอาสะท้านเฮือก อาคาชิถอนนิ้วออกมาก่อนจะผละริมฝีปากออกห่างเพื่อยกนิ้วตนเองขึ้นไล้เลียด้วยท่วงท่าน่ามอง
“อ...อ๊ะ” จากนั้นนิ้วร้อนชุ่มน้ำสีใสก็สอดเข้ามาภายในร่างอีกครั้ง
ส่วนนั้นตอดรัดสิ่งแปลกปลอมอย่างแนบแน่นจนแววตาของคนด้านบนฉายความกระหายยิ่งกว่าเดิม
หลังจากคุโรโกะรู้สึกคล้ายบางอย่างสอดเข้าออกอยู่อย่างนั้นไม่นานนัก
สะโพกของเขาก็ถูกยกขึ้นโดนมีหมอนรองข้างใต้ นิ้วเรียวดุจลำเทียนถอนออกไปอย่างอ้อยอิ่ง
จากนั้นบางสิ่งบางอย่างที่ใหญ่กว่าก็ทำท่าจะดุนดันเข้ามาแทน
ขาขาวเนียนถูกอ้ากว้าง รัชทายาทราคุซันยกทั้งสองข้างขึ้นมาพาดบ่าของตนไว้
ริมฝีปากก็พรมจูบตามขาอ่อนด้วยแววตาวาววาบ
“เป็นของผมเท่านั้น...เท็ตสึยะ”
“อ๊ะ...อา! ฮึก...”
ฉับพลันที่ประโยคข้างต้นถูกเอื้อนเอ่ย
บางสิ่งซึ่งร้อนผ่าวก็ดุนดันเข้ามาภายในกายจนสะดุ้งไปทั้งร่าง
คุโรโกะน้ำตาเล็ดด้วยความเจ็บแบบมหาศาล หยดน้ำสีใสไหลลงตามกรอบหน้าและถูกริมฝีปากร้อนไล้เลียไปจนหมด
คล้ายจะปลอบประโลมก็ไม่ใช่ จะอยากบดขยี้ก็ไม่เชิง
ความอึดอัดปนเจ็บแปลบแล่นพล่านไปทั่วสรรพางค์กาย ร่างบอบบางเคลื่อนไหวขึ้นลงตามแรงกระแทกของคนบนร่าง
ฉับพลันนั้นแรงที่ส่งตรงมาก็กระทุ้งเข้ากับจุดๆหนึ่งที่ทำเอาเสียววูบ
หยาดเหงื่อจากร่างกำยำซึ่งหยดลงโดนผิวกายของเขานั้นช่างร้อนผ่าว คุโรโกะซุกหน้าลงกับหมอนซ่อนสีหน้าของตนไว้อย่างอับอาย
“อะ...อื้อ อะ...อ้ะ”
“มองผม...เท็ตสึยะ” น้ำเสียงทรงอำนาจกล่าวขึ้น
มือเรียวละออกจากการจับสะโพกขึ้นมาเชยคางมนให้หันไปสบตา
คุโรโกะเผลอหันดวงเนตรสั่นระริกมองบุรุษผมแดงตามการควบคุม
ไม่รู้ว่าสีหน้าของเขาเป็นเช่นไรอาคาชิจึงก้มลงมาบดจูบอย่างรวดเร็ว
ไหนจะแรงกระแทกที่หนักหน่วงขึ้นอีก ยามนี้บุรุษผู้จืดจางรู้สึกราวกับจะขาดใจตาย
มันทั้งสุขและทุกข์อย่างน่าประหลาดนัก
เนิ่นนานกว่าของเหลวบางอย่างที่อุ่นวาบจะส่งตรงเข้ามา
อ้อมแขนของรัชทายาทราคุซันตระกองกอดร่างบอบบางไว้ด้วยความหวงแหน
ดวงเนตรสองสีฉายความหลงใหลอย่างปิดไม่มิด ริมฝีปากร้อนก็กดจูบซ้ำๆจนเรียวปากแดงระเรื่อบวมช้ำไปหมด
“แฮ่ก...หยุดนะครับ อาคาชิคุง”
คุโรโกะเบือนหน้าหนีอย่างไร้เรี่ยวแรงแต่ยังไม่วายถูกพลิกตัวให้นอนคว่ำ
ริมฝีปากของคนด้านบนตรงเข้ามาขบกัดผิวเนื้อตามแผ่นหลังอย่างเชื่องช้า ไหนจะบางอย่างที่เริ่มขยายใหญ่ในกายเขาอีก
“หยุดตอนเช้าสินะ ได้สิ...เท็ตสึยะ”
บุรุษผู้จืดจางตาเหลือกพลางดิ้นพล่านในทันที ทว่าไม่นานนักเขาก็โดนสัมผัสโอ้โลมให้คล้อยตามไปจนได้!
ให้ตายสิ...คืนนี้เขาคงไม่ได้นอนใช่หรือไม่
กลับไปเม้นท์ให้กำลังใจได้ที่ >>จิ้ม<< ค่ะ
